Długa przerwa

Od naszego ostatniego wpisu  minęło kilka miesięcy. Sporo się w tym czasie wydarzyło. Stanęlismy przed podjęciem trudnej decyzji . W związku z reformą edukacji musieliśmy zadecydować czy zostawić Oskarka w przedszkolu  na kolejny rok, czy też posłać go do szkoły jako sześciolatka. W zasadzie miałam tylko jedną obawę, czy poradzi sobie emocjonalnie. Ostatecznie przekonała mnie lekcja otwarta w pobliskiej szkole. Poznałam panią, która miała zostać wychowawcą przyszłej klasy pierwszej. Zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Na Oskarku również. Tak więc decyzja została podjęta!

Nadeszły letnie dni wypełnione zabawą i nowymi doświadczeniami.  Były letnie pólkolonie i zajęcia w grupie Twój Robot którymi Oskarek był zachwycony.

Niestety przyszły też ciężkie chwile. Na tydzień przed planowanymi wakacjami znaleźliśmy się z Oskarkiem w szpitalu. Pierwszym, ale jak się później okazało nie głównym powodem  była silna reakcja alergiczna.  Najprawdopodobniej wywołał ją niebieski barwnik spożywczy, którym zabarwiona była masa marcepanowa na torcie urodzinowym. Mijały dni, objawy charakterystyczne dla alergii ustąpiły  ale stan Oskarka nie poprawiał się. Kolejne wyniki  badań nie dawały diagnozy. Po kilku dniach lekarze zadecydowali o włączeniu dożylnie antybiotyku. Stan Oskarka zaczął się poprawiać. Mogliśmy wrócić do domu. Dopiero po kilku dniach miałam zgłosić się po oficjalny wypis, gdyż lekarze czekali jeszcze na końce wyniki posiewów. Ku ich ogromnemu zaskoczeniu ( i chyba jeszcze większemu naszemu ) okazało się , że głównym winowajcą okazała się salmonella, która była po pierwszych badaniach wyeliminowana jako pierwsza. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. To był nasz pierwszy tak dugi pobyt w szpitalu. Oskarek zniósł go bardzo dzielnie. Z pewnością przyczynił się do tego wspaniały personel szpitala, doskonała kadra medyczna , wolontariusze fundacji dr. Clown a także liczni goście, którzy odwiedzali Oskarka każdego dnia.

Po powrocie mieliśmy spory dylemat dotyczący odwołanego wyjazdu wakacyjnego, będącego również formą rehabilitacji dla Oskarka.  Bardzo obawialiśmy się o jego stan zdrowia po pobycie w szpitalu.  Pomocni w podjęciu decyzji okazali się lekarze.  Dostalismy szereg wytycznych dotyczących Oskarka, których restrykcyjne przestrzeganie pozoliło nam wyjechać na skrócone wakacje.

Podróż była bardzo długa i męcząca. Na szczęście dzieciaki zniosły ją fantastycznie. Okolice Trogiru okazały się piękne a pogoda dopisywała każdego dnia. Na miejscu przestrzegaliśmy wszystkich zaleceń lekarskich, co pomogło nam już bez takiego stresu cieszyć się upragnionymi wakacjami.  Niestety  wszystko co dobre szybko się kończy i trzeba było wracać do domu. 

Komentarze (0) 03.10.2016. 13:27

Końcówka roku

Świeta, Święta i po Świętach jak to mówią. Był to dla nas wyjatkowy czas, pełen radości i rodzinnych uroczystości. Oskarek brał intensywny udział w przygotowaniach. Posprzątał pięknie swój pokoik , robił ciasteczka, lepił pierogi ( starał się bardzo ;) ), pomagał nakrywać stół do wigilijnej wieczerzy. Wiedział już, aby postawić dodatkowe nakrycie. Nigdy nie wiadomo kiedy pojawi się niespodziewany gość.

Nie możemy zapomnieć również o prezentach. Mikołaj bardzo dokładnie przeczytał wszystkie listy, które Oskarek do niego wysłał. Z ledwością pomieściły się wszystkie pod choinką.

Niestety wszystko co dobre szybko się kończy. Zaraz po świętach Oskarek miał zaplanowany zabieg usunięcia trzeciego migdałka, polipa w nosku i udrożnienia zatok. Z samego rana więc stawiliśmy się w klinice celem przejścia wstępnej kwalifikacji . Na szczęście tym razem wszystko poszło w porządku. Oskarek chyba do samego końca nie miał świadomości gdzie jest i co się będzie działo. Biegał sobie radosny po oddziale, aż panie pielęgniarki się dziwiły. Od razu też znalazł sobie kolegę. Nawet jadąc już na samą operację śmiał się radośnie.

Oczekiwanie na powrót było straszne. Minuty wlekły się nieubłagalnie. Kiedy już przywieźli synka na salę poczułam niesamowitą ulgę. Pierwsze momenty po wybudzeniu były naprawdę ciężkie. Oskarek bardzo płakał. Na szczęście udało mu się zasnąć i przespać te najgorsze chwile. Później było już tylko lepiej. W bardzo szybkim tempie dochodził do siebie i dopominał się wciąż o jedzenie. Niestety musieliśmy czekać aż do wieczora. Chyba jeszcze nigdy nie widziałam takiej radości synka na widok miseczki z kaszką .Dla mojego głodomora było to mało . Wybrał się nawet do pani pielęgniarki z zapytaniem czy dostanie dokładkę. Ale niestety , jak dieta to dieta. Przyznam się szczerze, że jakiś czas później dałam mu troszeczkę Danio :) 

Tydzień po operacji mieliśmy kontrolę. Jak dotąd wszystko w porządku. Mamy nadzieję, że w końcu uda nam się wygrać z tym przewlekłym katarem i bólami głowy a co najważniejsze poprawi się Oskarkowi słuch.

Na początku lutego udajemy się do Rabki. Pora odwiedzić wujka i ciocie a przy okazji zrobić „standardowy przegląd” ;).

Komentarze (0) 08.01.2016. 10:32

Święta, Święta....

Aby przy świątecznym stole nie zabrakło światła i ciepła rodzinnej atmosfer a Nowy Rok niósł ze sobą szczęście i pomyślność.

Komentarze (0) 23.12.2015. 20:18